بهینه سازی قاب های فولادی دارای اتصال نیمه صلب با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این پایان نامه از الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی وزن سازه ها استفاده شده است. برای افزایش سرعت همگرایی و رسیدن به جواب های بهتر، منطق فازی نیز مورد استفاده قرار گرفته است. اتصالات نیز به دو صورت نیمه گیردار با درجه گیرداری های مختلف و گیردار فرض شده اند. هر کدام از اتصالات به تنهایی در قاب قرار داده شده و تحلیل می شوند. نتایج حاصل شده از طراحی با یکدیگر مقایسه خواهد شد. ادغام یکنواخت برای جستجوی بهتر در بین راه حل ها و تولید فرزندان بهتر و نیز از کدگذاری صفر و یک که دارای سازگاری بهتر با عملگر های الگوریتم ژنتیک می باشد استفاده شده است. اندازه جمعیت 30، نرخ ادغام و جهش نیز به ترتیب 1 و 005/0 در نظر گرفته شده است. در این جا از 9 قاب دو بعدی با تعداد دهانه 3، 4 و5 و طبقات مختلف برای رسیدن به نتایج مورد نظر استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهد که اتصالات نیمه گیردار در مقایسه با اتصالات صلب باعث کاهش وزن سازه و افزایش جایجایی سازه می شود. همچنین ترکیب منطق فازی با الگوریتم ژنتیک در رسیدن به جواب های بهتر موثر می باشد.